- habito
- hăbĭto, āvi, ātum, 1 ( gen. plur. of the part. pres. habitantum, Ov. M. 14, 90), v. freq. a. and n. [habeo].I.In gen., to have frequently, to be wont to have (anteclass. and very rare): epicrocum, Varr. ap. Non. 318, 25:II.
comas,
id. ib. 27.—In partic., to have possession of, to inhabit a place; and more freq. neut., to dwell, abide, reside, live anywhere (the class. signif. of the word; cf.: colo, incolo, commoror).A.Lit.1.Act.:2.centum urbes habitant magnas,
Verg. A. 3, 106:silvas,
id. E. 6, 2:hoc nemus, hunc collem (deus),
id. A. 8, 352:humiles casas,
id. E. 2, 29:terras,
Ov. H. 1, 66; id. M. 1, 195:pruinas,
Val. Fl. 2, 177:locum,
Tac. Agr. 11; cf. Liv. 5, 51, 3. — Pass.:colitur ea pars (urbis) et habitatur frequentissime,
Cic. Verr. 2, 4, 53, § 119; cf. Quint. 1, 4, 28:arx procul iis, quae habitabantur,
Liv. 24, 3, 2:applicata colli habitatur colonia Corinthus,
Plin. 4, 4, 5, § 11; 5, 7, 7, § 42:Scythiae confinis est regio habitaturque pluribus vicis,
Curt. 8, 2, 14:nobis habitabitur orbis Ultimus,
Ov. Tr. 1, 1, 127:tellus Bistoniis habitata viris,
id. M. 13, 430; cf.:nec patria est habitata tibi,
id. Tr. 5, 3, 21; Sil. 2, 654:raris habitata mapalia tectis,
Verg. G. 3, 340; cf.:(agellus) habitatus quinque focis,
Hor. Ep. 1, 14, 2:campi olim uberes magnisque urbibus habitati,
Tac. H. 5, 7:quae sit tellus habitanda (sibi), requirit,
Ov. M. 3, 9; cf.:cesserunt nitidis habitandae piscibus undae,
id. ib. 1, 74:habitandaque fana Apris reliquit et rapacibus lupis,
Hor. Epod. 16, 19:proavis habitatas linquere silvas,
Juv. 15, 152.—Neutr.:B.in illisce habitat aedibus Amphitruo,
Plaut. Am. prol. 97; cf.:cujus hic in aediculis habitat decem, ut opinor, milibus,
Cic. Cael. 7, 17:in gurgustio,
id. N. D. 1, 9, 22:in via,
on the high-road, id. Phil. 2, 41, 106:in Sicilia,
id. Verr. 2, 3, 41, § 95:in arboribus (aves),
Plin. 18, 35, 87, § 363:Lilybaei,
Cic. Verr. 2, 4, 18, § 38:lucis opacis,
Verg. A. 6, 673:vallibus imis,
id. ib. 3, 110:casa straminea,
Prop. 2, 16 (3, 8), 20; cf.:sub terra habitare,
Cic. N. D. 2, 37, 95:apud aliquem,
id. Ac. 2, 26, 115; cf. id. Brut. 90, 309; id. Cael. 21, 51; id. Clu. 12, 33; id. Verr. 2, 2, 34, § 83:cum aliquo,
id. ib. 2, 1, 25, §64: cum illa apud te,
Ter. Phorm. 5, 7, 41.— Absol.:triginta milibus dixistis eum habitare,
Cic. Cael. 7, 17; cf.:nunc si quis tanti (i. e. sex milibus) habitet,
Vell. 2, 10, 1:bene,
to have a good habitation, Nep. Att. 13; so,dum sic ergo habitat Cetronius,
so splendidly, Juv. 14, 92:avecta est peregre hinc habitatum,
Plaut. Cist. 2, 3, 37; cf.:is habitatum huc commigravit,
id. Trin. 4, 3, 77; and:rus habitatum abii,
Ter. Hec. 2, 1, 27:commorandi natura deversorium nobis, non habitandi locum dedit,
Cic. de Sen. 23, 84:habitandi causa,
Caes. B. C. 3, 112, 8.—Part. as subst.: hăbĭtantes, ium, the inhabitants: numquam tecta subeamus: super habitantes aliquando procumbunt, Quint. 2, 16, 6; Ov. M. 14, 90:oppidum valetudine habitantium infame,
Mel. 1, 16, 1:ad occasum,
Plin. 2, 70, 82, § 180.— Pass. impers.:vides, habitari in terra raris et angustis in locis, et in ipsis quasi maculis, ubi habitatur, vastas solitudines interjectas,
Cic. Rep. 6, 19:habitari ait Xenophanes in luna,
that the moon is inhabited, id. Ac. 2, 39, 123:vicorum, quibus frequenter habitabatur,
Liv. 2, 62, 4.—Transf., to stay, remain, dwell, or keep in any place; to keep to, dwell upon a thing (a favorite expression with Cicero):cum iis, qui in foro habitarunt, de dignitate contendas?
Cic. Mur. 9, 21; cf.:habitare in Rostris,
id. Brut. 89, 305:in subselliis,
id. de Or. 1, 62, 264; cf.also: in oculis,
to be always in public, id. Planc. 27, 66:illi qui hoc solum colendum ducebant, habitarunt in hac una ratione tractanda,
id. de Or. 2, 38, 160:in bonis haerebit et habitabit suis,
to dwell upon, id. Or. 15, 49; cf. id. de Or. 2, 72, 292:qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?
id. Fin. 2, 28, 92:cum his habitare pernoctareque curis (i. e. studiis)!
id. Tusc. 5, 24, 69:quorum in vultu habitant oculi mei,
id. Phil. 12, 1, 2:animus habitat in oculis,
Plin. 11, 37, 54, § 145; cf.:mens ibi (in corde) habitat,
id. 11, 37, 69, § 182:qui tibi (Amori) jucundumst, siccis habitare medullis,
Prop. 2, 11 (3, 3), 17:peregrinatus est hujus animus in nequitia, non habitavit,
Val. Max. 6, 9, ext. 1:tecum habita,
i. e. retire within thyself, examine thyself, Pers. 4, 52.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.